S1, E3: Στην Πύλη 3, ο Σόρτερ επανακαθορίζει την τζαζ κι ενθαρρύνει την καλλιτεχνική εξερεύνηση για κοινωνική αλλαγή. Βλέπει τη "Μηδενική Βαρύτητα" ως απόδραση από τα όρια του είδους και το καταπιεστικό κοινωνικό κατεστημένο. Στα 80 του, καινοτομεί με το κουαρτέτο και τις ορχηστρικές συνθέσεις του, δημιουργώντας το πιο γόνιμό του έργο. Αποδεικνύει πως ο άνθρωπος πίσω από το όργανο είναι υψίστης σημασίας.