Un equipo chamado España. O camiño cara á cuarta

España acode a Alemaña inmersa en incógnitas. Polo menos, desde fóra. Para algúns xogadores, como Rodri ou Carvajal, o curso foi extenuante. Hai futbolistas importantes como Unai, Dani Olmo ou Pedri, minguados polas lesións. Os máis novos, Lamine Yamal ou Nico Williams, xeran dúbidas pola súa falta de experiencia e outros máis veteranos como Morata ou Laporte necesitan volver reivindicarse.

Despois da exhibición do equipo e en especial de Nico ante Italia, as dúbidas cada vez son máis pequenas. No vestiario, un berro estremece o grupo: “Imos ser campións de Europa”. É Morata, que arma de moral a un equipo encabuxado que xa está en oitavos. España conclúe a primeira fase como a única selección capaz de ganar os seus tres partidos, pero agora chega a revelación do torneo: Xeorxia.

"L'Eurocopa és un torneig de moments", diu Rodri vaticinant el que ve. Si hi ha un moment clau en el torneig és el que protagonitza Mikel Merino aquella tarda. Una centrada perfecta de Dani Olmo la remata Mikel amb un salt imponent que confirma la fe i la il·lusió de tot un país. Després d'Alemanya, França espera Espanya a la semifinal.

Hem vist l'evolució d'Unai Simón amb el canell lesionat, la personalitat d'un desconegut que es diu Cucurella, l'espontaneïtat de Nico i de Lamine, la jerarquia del capità Morata amb els seus companys... Tot convergeix poc abans de la final. Mentre els jugadors viuen amb naturalitat les hores prèvies al gran duel, l'emoció s'apodera dels seus familiars i del país.